TÜRKİYE'DE FELSEFENİN GELİŞİMİ

Geri Dön

Öğrenme Çıktıları

Osmanlı İmparatorluğu’nun eğitim kurumlarında felsefe etkinliğinin aşamalı olarak azalışının altında yatan nedenleri eleştirel olarak çözümler ve değerlendirir.
1839’dan sonra Osmanlı entellektüel yaşamında kendini gösteren çeşitli felsefe yaklaşımlarını eleştirel olarak çözümler ve değerlendirir.
Münif Paşa’nın felsefeye yaklaşımını açıklar ve eleştirir.
Ali Suavi’nin felsefeye yaklaşımını açıklar ve eleştirir.
Beşir Fuad’ın felsefeye yaklaşımını açıklar ve eleştirir.
Ahmed Midhat Efendi’nin felsefeye yaklaşımını açıklar ve eleştirir.
II. Meşrutiyet Dönemi'ndeki (1908-1922) felsefi yaklaşımları açıklar ve değerlendirir.
Baha Tevfik tarafından benimsendiği biçimiyle materyalizmi açıklar ve değerlendirir.
Şehbenderzâde Filibeli Ahmet Hilmi tarafından benimsendiği biçimiyle spiritüalizmi açıklar ve değerlendirir.
Rıza Tevfik tarafından benimsendiği biçimiyle pozitivizmi açıklar ve değerlendirir.
Ziya Gökalp tarafından benimsendiği biçimiyle sosyolojik pozitivizmi açıklar ve değerlendirir.
Dergâh çevresinin-yani, Mustafa Şekip Tunç, Mehmet Emin Erişirgil ve İsmail Hakkı Baltacıoğlu’nun sezgiciliğini ve/veya Bergsonculuğunu açıklar ve değerlendirir.
1839-1933 arasında Osmanlı entellektüel yaşamındaki felsefe adına kaydedilen gelişmelere değer biçer.
Dâr’ülfünûn’daki öğretim üyelerinin bakış açılarını eleştirel olarak çözümleyebilecek ve değerlendirebilecektir.
Dâr’ülfünûn’daki gelişmeleri, Felsefe Bölümü’nün başarı/başarısızlıklarını ve öğretim üyelerini temel alarak açıklar ve özetler.
Üniversitelerin özerkliği üzerine yapılmış tartışmaları yorumlar.
Genç Cumhuriyet’in benimsediği eğitim politikaları üzerindeki pozitivizm etkisini değerlendirebilecektir.
Atatürk’ün felsefe anlayışını açıklar ve bu anlayışı daha önceki felsefe anlayışlarıyla karşılaştırır.
1933’de yapılan Üniversite Reformu’nu çözümler ve bu devrim niteliğindeki hareketin temel niteliklerini formüle eder.
İstanbul Üniversitesi’nde ortaya çıkan bakış açılarını karşılaştırır ve ilişkilendirir.
Hans Reichenbach ile birlikte gelen mantıksal pozitivizmin etkisini açıklar ve bu etkiyi Nusret Hızır’ın çalışmalarıyla ilişkilendirir.
Ernst von Aster ile birlikte gelen felsefe tarihi etkisini açıklar ve bu etkiyi Macit Gökberk’in çalışmalarıyla ilişkilendirir.
Nicolai Hartmann ile birlikte gelen yeni ontoloji ve felsefi antropoloji etkilerini açıklar ve bu etkileri Takiyettin Mengüşoğlu’nun çalışmalarıyla ilişkilendirir.
Türk akademik yaşamındaki ilk Felsefe Bölümlerinin kaynakları ve etkilerine işaret eden örnekler formüle edebilecektir.
YÖK öncesinde ve sonrasında felsefenin akademik bir disiplin olarak gelişmesini değerlendirebilecektir.